Turas goirid gu Girona agus Barcelona san Dùbhlachd 2006

Tha mi gu math deidheil air ailthireachd agus ealain agus bha an obair aig Gaudí a’ togail m’ àire bho chionn fhada, gu h-àraid an obair eireachdail aige leis a’ Sagrada Familla ann am Barcelona. Airson an adhbhar sin agus airson seann charaid le peann fhaicinn, chaidh mi ann le itealan saora taobh a-muigh an ràith thurasachd. Chaidh mi gu Girona. ’S ann às an Fhraing a tha mo charaid ris an robh mi a’ coinneachadh ach ’s e Fraingeach Catalanach a th’ innte agus mar sin bha i mion eòlach air an sgìre agus an cultar oir tha an sluagh Catalanach ri lorg anns gach taobh den chrìoch airson na Frainge agus an Spàinnt. An dèidh a bhith a’ dèanamh oidhirp mhòr Spàinntis a bhruidhinn, bha mi a’ faireachdainn nas cumhfhurtail nuair a dh’èirich an cothrom seo Fraingis a bhruidhinn na àite. Bha Girona gu math brèagha agus bha an cultar Catalanach nas fhaicsinniche sa bhaile bheag sin na bha e ann am Barcelona. Chaidh sinn gu aifhreann ann an àrd-eaglais a’ bhaile agus ’s e rud sònraichte a bh’ ann aifhreann a chumail sa chànan aca fhèin seach Castillano. Tha e gu math cudthromach dhaibh oir cha robh a’ chànan aca fhèin ceadaichte nuair a bha Franco ann. Bha mi a’ tuigsinn bhuapa gu robh a’ chànan tuilleadh air samhla den chultar aca, ’s e samhla de saorsa a th’ ann. Mar sin ged nach eil a’ chànan agam, chleachd mi « sis plau » (mas e do thoil e) agus « moltes graciès » (mòran taing) ann an Catalan ged a robh mi a’ bruidhinn Castillano riutha. Bha seo a’ còrdadh riutha agus chuir iad fàilte bhlàth romham gach àite san deach mi. Bha Barcelona fhèin cho beòthail. Choinnich mi ri dithist às a’ Bhrasail bhon àite-fuirich anns an robh mi. Rinn sinn cuairt air a’ bhaile mhòr gach latha agus chaidh sinn dhan Sagrada Familla. Tha iad fhathast a’ togail na h-eaglaise, agus bidh iad ag obair oirre airson fichead bliadhna eile fhathast. Cuiridh mi dealbhan suas nuair a bhios àm gu leòr agam.